شيخ فرمود: حاضر شدم در خانه بعضى از سرداران دولت و در آنجا بود شيخى از اسماعيليه معروف به «ابن لؤلؤ».
پس پرسيد از من چه چيز است دليل بر اباحت متعه؟ گفتم: دليل بر اين، قول خداى تعالى است كه فرموده است:

وَ أُحِلَّ لَكُمْ ما وَراءَ ذلِكُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوالِكُمْ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ فِيما تَراضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً حَكِيماً

«2» (خداى عز و جل شمرده است زنانى را كه حرامند بر آدمى مثل مادر و خواهر و غير آن بعد از آن فرموده است:) حلال كرده است خدا از براى شما غير اين زنان را كه صرف كنيد اموال خود را در مهر ايشان در حالى كه محصن و عفيف باشند و زنا نكنيد پس كسى را كه متعه كنيد از اين زنان، واجب است بدهيد به وى اجرى كه قرار داديد براى او و گناهى نيست بر شما بعد از انقضاء مدت در هر چه راضى شويد هر دو به آن از زياد كردن اجرت و مدت يا جدا شدن از هم به درستى كه خداى تعالى عليم است به مصالح شما و حكيم است.
 (يعنى وضع كرده است هر چيزى را در موضع خود موافق مصالح، چنان كه وضع‏ كرده است عقد متعه را تا اينكه مردم زنا و لواط و غير آن از محرمات نكنند) پس حلال كرده است خداى تعالى نكاح متعه را به صريح لفظ آن و ذكر كرده است اوصاف آن را از قرار دادن اجرت و رضا شدن بعد از مدت به زياد كردن مدت و اجرت يا جدا شدن از هم.
علل الشرائع-ترجمه ذهنى تهرانى    ج‏2    629

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: